مقدمه: تولید علم یکی از مهمترین شاخص های ارزیابی فعالیت های پژوهشی پژوهشگران یک کشور، یک منطقه و یا یک دانشگاه محسوب می شود. بر این اساس، پژوهش حاضر تولیدات علمی پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی اصفهان اعم از مقالات، کتاب ها و طرح های تحقیقاتی مصوب در سال 1385 را بررسی نموده و با تولیدات علمی همین دانشگاه در سال 1384 مقایسه کرده است.روش بررسی: پژوهش حاضر مطالعه ای کاربردی از نوع توصیفی مقطعی بوده است. در این پژوهش کلیه طرح های تحقیقاتی مصوب، کتب تالیف و ترجمه، مقالات چاپ شده در مجلات معتبر داخلی و خارجی، مقالات ارایه شده در همایش های ملی و بین المللی مربوط به سال 1385 دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بررسی و با برونداد پژوهشی سال 1384 این دانشگاه مورد مقایسه قرار گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات پژوهش حاضر فرم جمع آوری اطلاعات بوده، داده ها با استفاده از نرم افزار Excel تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: نتایج این پژوهش بیانگر رشد صد درصدی در چاپ مقالات علمی نمایه شده در بانک ها و پایگاه های اطلاعاتی معتبر در سال 85 و رشد 99 درصدی در تعداد طرح های تحقیقاتی مصوب سال 85 در مقایسه با سال 84 بوده است. هر چند که مجموع تعداد مقالات ارایه شده در همایش های سال 1385 نسبت به سال 1384 رشدی معادل 95 درصد داشته اما تعداد مقالات ارایه شده در همایش های خارجی در دو سال 84 و 85 نزدیک به هم بوده است.نتیجه گیری: بررسی تولیدات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان نشان دهنده رشد قابل ملاحظه برونداد پژوهشی این دانشگاه طی سال 1385 نسبت به سال 1384 بوده است.

مقدمه: مدیریت زمان، شرایط فیزیکی مطالعه، توانایی خواندن، یادداشت برداری، انگیزش یادگیری، حافظه، آمادگی برای برگزاری امتحانات و سلامتی به عنوان عادت های مطالعه می تواند باعث بهبود مطالعه و انجام مطالعه اثر بخش گردد. هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه عادت های مطالعه دانشجویان کتابداری دانشگاه اصفهان و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بود.روش ها: این پژوهش توصیفی مقایسه ای بر روی کلیه دانشجویان کتابداری که در سال تحصیلی 91-1390 در دانشگاه اصفهان و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان مشغول به تحصیل بودند، انجام شد. نمونه گیری به روش نمونه در دسترس در این مقطع زمانی (180 نفر) بود و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه عادت های مطالعه (PSSHI) بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین، توزیع فراوانی) و آمار استنباطی (آزمون همبستگی اسپیرمن، همبستگی پیرسون، t مستقل، مجذورکای) تحلیل گردید.نتایج: میانگین نمره کل عادت های مطالعه دانشجویان 60.5±10.5 از مجموع 100 نمره بود. میانگین نمره کل عادت های مطالعه دانشجویان دانشگاه اصفهان 59.8±10 و دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی اصفهان 61.3±11.2 بود. میانگین نمره عادت های مطالعه دانشجویان دردو دانشگاه با هم تفاوت معنادار نداشت (p=0.4). همچنین بین میانگین نمرات دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری مشاهده نشد (p=0.7). بین نمره عادت های مطالعه دانشجویان با معدل رابطه معنادار وجود نداشت (p=0.1، r=0.02).نتیجه گیری: وضعیت عادت های مطالعه دانشجویان کتابداری دانشگاه اصفهان و دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در حد بالاتر از متوسط قرار داشت لیکن لازم است برنامه ریزی های لازم جهت بهبود عادت های مطالعه دانشجویان انجام گیرد.

مقدمه: سبک تدریس اساتید در ارتقای میزان یادگیری موثر است. دستیابی به چنین هدف مهمی مستلزم این است که مدرسان در سبک های تدریس خود از شیوه های متفاوت استفاده کنند. این مطالعه با هدف تعیین سبک های تدریس اساتید مقطع علوم پایه دانشکده پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان انجام شده است.روش ها: در یک مطالعه توصیفی در سال 1387، تعداد 74 استاد علوم پایه دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان به صورت سرشماری انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد سبک تدریس پراشنیگ (TSA) شامل 61 گویه بود. تجزیه و تحلیل داده ها به صورت میانگین، انحراف معیار در نرم افزار SPSS انجام شد.نتایج: در حیطه روش های تدریس (93.2) درصد، در حیطه راهبردهای مدیریت (97.3) درصد، در حیطه محیط کلاس (71.6) درصد، و در حیطه فنون برنامه ریزی (98.6) درصد اساتید از سبک انعطاف پذیر استفاده کرده اند.نتیجه گیری: توصیه می شود سبک های تدریس اساتید بر مبنای سبک های ترجیحی دانشجویان انتخاب شود و کارگاه های آموزشی در زمینه آشنایی اساتید با سبک های تدریس برگزار گردد.

مقدمه. نیازسنجی با شناسایی نیازهای مهم، مبنایی برای تعیین اهداف و بستر مناسبی برای سازماندهی سایر عناصر مهم، حول نیازهای اولویت یافته فراهم می سازد. پژوهش حاضر به منظور تعیین نیازهای آموزشی کارشناسان آموزش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سه زمینه مهارت (فنی تخصصی، ادراکی و انسانی) انجام شده است.روش ها. روش تحقیق از نوع توصیفی - پیمایشی بوده، جامعه آماری شامل کارشناسان آموزش کل و دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (47 نفر) می باشد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه که با روایی محتوا و پایایی ضریب آلفای کرونباخ تایید شده. داده های حاصل از پرسشنامه با استفاده از نرم افزار SPSS، به صورت فراوانی، میانگین و آزمون های t، ANOVA و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: میزان نیاز آموزشی کارشناسان آموزش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در زمینه مهارت های فنی – تخصصی، ادراکی و انسانی بیش از سطح متوسط بود. همچنین رابطه معنی داری بین رشته تحصیلی و سابقه خدمت و پست سازمانی کارشناسان با نیازهای آموزشی آنان وجود نداشت ولی بین سن و نیاز به مهارت رابطه معکوس وجود داشت.بحث. کارشناسان آموزش در هر سه حیطه فنی - تخصصی، ادراکی و انسانی، نیاز به دوره های آموزش مداوم دارند که از این میان، بیش از همه در زمینه مهارت های فنی – تخصصی احساس نیاز آموزشی می نمایند. پیشنهاد می شود به منظور ارتقای دانش و مهارت افراد شاغل در سازمان به این نیازها توجه و دوره های آموزشی لازم ارایه گردد.

مقدمه: استفاده از شاخص دقیق، معتبر و تکرارپذیر، برای بررسی اپیدمیولوژیک پوسیدگی دندان ضروری می باشد. لذا هدف از این مطالعه، بررسی وضعیت دندانی دانشجویان سال اول و آخر دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و دانشجویان دانشگاه اصفهان با استفاده از شاخصICDASII (International Caries Detection and Assessment System) بود. مواد و روشها: در این مطالعه ی توصیفی-مقطعی، 70 نفر از دانشجویان سال اول دندان پزشکی، 70 نفر از دانشجویان سال آخر دندان پزشکی و 70 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان (در مجموع 210 نفر) به صورت تصادفی انتخاب شدند. دانشجویان با استفاده از یونیت دندان پزشکی، پروب و آینه مورد معاینه قرار گرفتند. وضعیت سطوح دندان ها با استفاده از ICDASII در حالت مرطوب و خشک در فرم های مربوط وارد شد و برای آنالیز داده ها از آزمون های 2χ ، همبستگی پیرسون، من ویتنی، کروسکال والیس، و مدل خطی تعمیم یافته GLM (Generalized Linear Model) استفاده شد. سطح معنی داری 05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: در هیچ یک از افراد، تمام سطوح دندان ها سالم نبودند و فقط 19 نفر دارای کدهای 00 تا 02 (پوسیدگی جزیی در مینا) بودند. بیشترین کد پوسیدگی در افراد 01 و در سطح اکلوزال دندان ها بود. کمترین سطوح درگیر، سطوح باکال و لینگوال و شایع ترین کد پوسیدگی در پوسیدگی های عاجی کد 04 بود. مدل خطی تعمیم یافته، نشان داد که پوسیدگی در دانشجویان دانشگاه اصفهان، سپس دانشجویان سال اول و در آخر دانشجویان سال آخر دندان پزشکی بیشتر بود (p value = 0/001). همچنین با افزایش تحصیلات مادر، میزان پوسیدگی در دانشجویان کاهش داشت (p value < 0/001). نتیجه گیری: ارزیابی پوسیدگی با سیستم ICDASII، اطلاعات دقیقی را برای پیشگیری و درمان صحیح ارائه می دهد. پوسیدگی با گسترش در حد مینا، بیشترین وضعیت پوسیدگی در دانشجویان بود. شدت و وسعت پوسیدگی در دانشجویان دانشگاه اصفهان بیشتر و در دانشجویان سال آخر دانشکده ی دندان پزشکی، کمتر مشاهده گردید. تدوین و طراحی واحدهای درسی یا فوق العاده جهت آموزش سلامت دهان و دندان به منظور ارتقای سلامت دانشجویان پیشنهاد می گردد.

مقدمه: بدون تردید میزان سرمایه اجتماعی جامعه برآیندی از سرمایه های اجتماعی گروه های کوچک می باشد، که در بین اقشار مختلف جامعه متفاوت است و انتظار می رود گروه های حرفه ای و شغلی مختلف با توجه به میزان دانش، نگرش و سرمایه گذاری به عمل آمده توسط جامعه بر روی آنان از سطوح مختلفی از این متغیر اجتماعی بهره برده باشند. هدف از انجام پژوهش حاضر، شناسایی سطح و چگونگی سرمایه اجتماعی و مولفه های آن در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بوده است.روش بررسی: تحقیق حاضر کاربردی و از نوع توصیفی که جامعه آماری را کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان که 670 نفر در سال (92-1391 خورشیدی) بوده است، تشکیل داده بودند. حجم نمونه با یک مطالعه مقدماتی و با استفاده از فرمول Cocran 150 نفر در نظر گرفته شد که به روش طبقه ای تصادفی با توجه به متغیر جنسیت و دانشکده انتخاب گردید. برای سنجش سرمایه اجتماعی در این پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته با استفاده از مدل (Social Capital Assessment Tool) که توسط Krishna و Shrader در سال 1999 میلادی ساخته شده است که روایی صوری و محتوای آن مورد تائید 8 نفر متخصصان و صاحب نظران علوم مدیرت و جامعه شناسی و پایایی آن نیز 0.94 به دست آمد، استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی شامل (فراوانی، درصدها، جداول و نمودارها) و در سطح استنباطی شامل (آزمون t تک نمونه ای، t مستقل و آزمون F) صورت گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد سرمایه اجتماعی اعضای هیات علمی برابر با (3.44) بوده است که نشان می دهد بالاتر از حد متوسط است و نیز نگرش با میانگین (3.82) بالاترین و اعتماد با میانگین (3.14) پائین ترین سطح از هفت مولفه سرمایه اجتماعی را دارا بودند. همچنین بین سرمایه اجتماعی اعضای هیات علمی بر اساس متغیرهای جنسیت، تخصص، مرتبه علمی و دانشکده تفاوت معناداری وجود دارد.نتیجه گیری: کلیه فعالیت های آموزشی اعضای هیات علمی بدون در نظر گرفتن پایگاه اجتماعی آنان از نظر جامعه، سیاست گذاری ها و شرایط اقتصادی امکان پذیر نیست. از این رو از چند نظر می توان به تقویت اثربخشی سرمایه اجتماعی در کلیه ابعاد و فعالیت های استادان دانشگاه پرداخت، از یک سو روابط شبکه ای و درونی مانند اعتماد، نگرش، ارتباطات اجتماعی و از سوی دیگر لحاظ نمودن جایگاه و پایگاه اجتماعی و برنامه ریزی های کلان و موقعیت های مختلف عاملان کنش (اعضای هیات علمی) و با توجه به شرایط اقتصادی جامعه، پرداخت.

مقدمه: شناخت عوامل موثر در ایجاد رضایت شغلی می تواند در افزایش رضایت شغلی اعضای هیات علمی و ایجاد انگیزه در جهت انجام فعالیت های آموزشی و پژوهشی مفید باشد. این مطالعه با هدف تعیین میزان رضایت شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 85-1384 انجام شد. روش ها: در یک مطالعه توصیفی از نوع پیمایشی، از بین اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، تعداد 210 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. پرسشنامه ای محقق ساخته شامل 45 گویه در حیطه های حقوق و مزایا، فرصت های ارتقا، نحوه سرپرستی و ارتباطات، امنیت شغلی، شرایط فیزیکی و محیط و ماهیت کار به صورت خودایفا تکمیل گردید و به صورت توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میانگین و انحراف معیار کل نمره رضایت شغلی اعضای هیات علمی 93/14±09/65 و به تفکیک حیطه های مورد بررسی به ترتیب اولویت شامل ماهیت کار (31/13±5/82)، نحوه سرپرستی و ارتباطات (52/17±3/65)، امنیت شغلی (64/21±99/63)، حقوق و مزایا (9/20±8/61)، فرصت های ارتقا (05/20±7/58) و شرایط فیزیکی و محیط کار (49/21±02/58) از حداکثر نمره 100 بود. نتیجه گیری: اعضای هیات علمی از رضایت شغلی خوبی برخوردار بودند و از ماهیت کار خود رضایت مطلوب، از نحوه سرپرستی، امنیت شغلی، حقوق و مزایا تا حدی مطلوب، و از فرصت ارتقا و شرایط فیزیکی محیط کار رضایت کمتری داشتند. توجه به رفاه اساتید و اصلاح فرایندهای ارتقا می تواند شرایط موجود را بهبود بخشد.

مقدمه و هدف: اساسی ترین گام در تدوین و اجرای برنامه های آموزشی، اجرای صحیح فرایند نیازسنجی است. نیازسنجی با شناسایی نیازهای مهم، مبنایی برای تعیین اهداف و بستر مناسبی برای سازماندهی سایر عناصر مهم، حول نیازهای اولویت یافته فراهم می سازد. پژوهش حاضر به منظور تعیین نیازهای آموزشی کارشناسان آموزش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سه زمینه مهارت (فنی تخصصی، ادراکی و انسانی) در سال 1382 انجام شده است.روش اجرا: روش تحقیق از نوع توصیفی پیمایشی بوده جامعه آماری شامل کارشناسان آموزش کل و دانشکده های دانشگاه علوم پزشکی اصفهان (47 نفر) می باشد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته بود که جهت روایی آن از روایی محتوا استفاده گردید و پایانی یا اعتبار پرسشنامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 0.89 محاسبه گردید. داده های حاصل از پرسشنامه با استفاده از نرم افزار SPSS و آمار توصیفی و استنباطی مورد تحلیل قرار گرفت.نتایج: تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد که میزان نیاز آموزشی کارشناسان آموزش دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در زمینه مهارتهای فنی تخصصی، ادراکی و انسانی بیش از سطح متوسط می باشد. بیشترین نیاز آموزشی کارشناسان به ترتیب اولویت مهارتهای فنی و تخصصی، انسانی و ادراکی می باشد. نتایج دیگر پژوهش نشان داد که رابطه معنی داری بین رشته تحصیلی و سابقه خدمت و پست سازمانی کارشناسان با نیازهای آموزشی آنان وجود ندارد. بین سن و نیاز به مهارت رابطه معکوس وجود دارد (به ویژه در حیطه ادراکی) و همچنین کارشناسان با سطح تحصیلی لیسانس به آموزش مهارت فنی بیشتر نیاز داشتند و در بقیه موارد تفاوت معنی داری مشاهده نگردید.بحث: آموزش یکی از پیچیده ترین وظایف در اداره امور هر سازمانی می باشد. آموزش باعث بینش و بصیرت عمیق تر، دانش و معرفت بالاتر و مهارت بیشتر افراد شاغل در سازمان برای اجرای وظایف محوله بوده و موجب نیل به هدف سازمانی با کارآیی و ثمربخشی زیادتر می گردد، بنابر نتایج تحقیق کارشناسان آموزش در هر سه حیطه فنی تخصصی احساس نیاز آموزشی می نمایند. استفاده از نرم افزارهای کامپیوتری و بهره گیری از فنون و تکنولوژی جدید بعنوان بالاترین نیاز مهارتهای فنی تخصصی مطرح گردیده است.

مقدمه: امروزه مدیران آموزش عالی با مشکلاتی نظیر فشارهای مالی، تغییرات سریع محیطی، رقابت با سایر مراکز آموزش عالی برای دستیابی به رتبه علمی و پژوهشی بالاتر، جذب دانشجویان مستعدتر و اعطای استقلال بیشتر به اعضای هیات علمی روبرو هستند و برای غلبه بر این مشکلات می توانند از نوآوری در برنامه های درسی، ارایه خدمات پشتیبانی و فرایند یاددهی- یادگیری کمک بگیرند. این مقاله درصدد بررسی نوآوری اداری و تکنیکی در دانشگاه های علوم پزشکی و غیر علوم پزشکی بوده است.روش بررسی: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی، جامعه آماری شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه های دولتی استان (1830 نفر) بود که با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی 480 نفر در سال 1389 انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسش نامه استاندارد  Hongming و همکاران بود که روایی آن با استفاده از روایی محتوایی و صوری و پایایی آن با استفاده از محاسبه ضریب Cronbach’s alpha (r=0.92) تاییدگردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار 18SPSS و در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی صورت گرفت.یافته ها: میانگین نمرات نوآوری اداری و نوآوری تکنیکی در دانشگاه های دولتی استان، کمتر از سطح متوسط بود و فواصل اطمینان نشان داد که به احتمال 99 درصد میانگین نمرات نوآوری اداری بین 4.17 و 4.5، نوآوری تکنیکی بین 4.47 و 4.8 و نوآوری سازمانی بین 4.3 و 4.6 بوده است. از طرفی بین میانگین انواع نوآوری سازمانی در دانشگاه ها بر حسب مشخصات دموگرافیک تفاوت معنی داری مشاهده شد، به طوری که نوآوری اداری در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان بیشتر از سایر دانشگاه های دولتی استان و نیز این نوع نوآوری در اعضای هیات علمی با سابقه کار 1 تا 10 سال بیشتر از 11 تا 20 سال بوده است. از طرفی نوآوری تکنیکی دانشگاه صنعتی بیشتر از سایر دانشگاه های دولتی استان بود. این نوع نوآوری در اعضای هیات علمی با مرتبه دانشیاری کمتر از سایر اعضا بود و نیز نوآوری تکنیکی در اعضای هیات علمی با سابقه کار 1 تا 10 سال بیشتر از 11 تا 20 سال بوده است.نتیجه گیری: دانشگاه ها باید به گونه ای مدیریت و رهبری شوند که نوآوری به عنوان یک فرهنگ و بخش طبیعی فعالیت های روزانه درآید و به عنوان دانش افزوده برای همه اعضای هیات علمی و دانشکده مطرح شود. توانایی تسریع در انتشار و تبدیل این دانش به سرمایه که محرکی برای بهبود آموزشی می باشد، امری ضروری است.